Burada yazılanların büyük umutsuzluk içinde olanlara umut verdiğini ve adım atmalarına yardımcı olduğunu bildiğim için yazıyorum bu yazıyı. Biliyorum çünkü ben de büyük umutsuzluk içindeydim, bana da umut oldu ve adım atmama vesile oldu yazılanlar.
Yıllarca nasıl olacağını bilmediğin ama güzel bir duygu olarak duyduğun birleşmenin gerçekleşememesi, katlanarak artan üzüntü, olmayacağına, başaramayacağına dair önyargılar ve sonunda içini kaplayan karanlık.
Erteleyerek evliliğimizde 2,5 yıl geçti. Eşimi çok seviyorum, o da beni çok seviyor ki sabırla bekledi beni, üzüntülerimi o da hissetti. İşinde, sosyal hayatında bir çok şey için mücadele ederken ve başkaları için bir çok fedakarlık yaparken kendini nasıl da bu kadar unutuyor, önemsemiyor insan. Ne ben ne de eşim bunu hak ediyorduk ve sonunda konuyu araştırmaya karar verdim. Burada yazılanların da yardımıyla Dilek Hanımdan randevu aldık. İlk görüşmede bile olacağına olan inancımız yeşerdi, umutlandık. Konu tabu bir konu olduğu için utanmak, gerilmek çok normal. Ama Dilek Hanımın sıcaklığı, sabırla dinleyişleri, doğruları anlatışları, bekleyişleri, verdiği egzersizler sayesinde 4-5 seansta çok büyük yol kat ettik ve sonrasında da yine sabırla deneyerek başardık. Vajinismusta en önemli şey ertelememek ve sabır göstermek bence. Başaracağına olan inancını kaybetmemek. Hem eşim hem de Dilek Hanım hiç bırakmadı elimi. Ama asıl önemli olan ben hiç bırakmadım kendi elimi. Bu sorunla mücadele edenlerin Dilek Hanımın kapısını çalmaları ve özgürlüklerine kavuşmaları dileğiyle.
Not: Ön bilgi almak için telefona zar zor uzanan kişiye Dilek Hanım’ın asistanı Gülşah Hanımın sıcak karşılamasının nasıl iyi geldiğini anlatamam. Kendisine de çok teşekkür ediyorum.
