Evet 18 yıl, dile kolay 18 yıl bu hastalıkla yaşadım. Evlendiğim o geceye kadar böyle bir şey yaşayacağımı düşünmemiştim. Düğün yorgunluğu, stres diyerek 18 yılımı boşuna geçirmişim. İlk zamanlar böyle bir hastalığın varlığından bile haberim yoktu. Utancımdan kimseye bahsedemedim. Zamanla hastalığın vajinismus olduğunu öğrendim. O kadar korkuyordum ki doktora gidemedim. Muayene olunca canım çok acıyacak zannettim. Psikolojik bir problem diye 3 farklı psikoloğa gittim ama ilerleyemedim. Sanki etten bir duvar var, asla bir şey giremez zannettim. İnternetten sürekli başarı hikayeleri okur, üzülürdüm ben asla bu yazılardan yazamayacağım diye. Bir gün canım hocam DİLEK HANIM’ın vajinismus ile ilgili bir yazısını okudum, neden olmasın, denemekten ne kaybedebilirim ki en azından “denedim, kendim için bir şeyler yaptım” diyebilmek için aradım. Telefondaki ses o kadar içten, samimi ve tanıdık gibiydi ki korkumu bir an da olsa unuttum. Kendime güvenmemi sağladı ve seanslara başladık. Bir yanım halen acaba olur mu olmaz mı diye aklım gidiyordu o arada hemen kendimi toparlayıp “hayır ben bunu başaracağım, istiyorum yapacağım” diye telkin ediyordum. Tedaviye başladık, hiç korktuğum gibi değildi, aksine keyif bile alıyorduk. Derken biz esimle denedik ve OLDUUU! Hiçbir şey anlamadım, acı hissetmedim. Galiba olmadı zannettim, eşime sorduğumda evet oldu canim dedi. Ben mutluluktan uçuyordum resmen. Bu kadar basit miydi 18 yılımı işkenceye çeviren şey? Şimdiye kadar neden bekledim ki neden erteledim ki? Hayatınızı daha fazla zorlaştırmayın, ertelemeyin. Kendinize inanın, kendinizi DİLEK HOCAM a bırakın, kendinize güvenin, inanın, emin olun siz de başaracaksınız. Bu arada DİLEK HOCAM sizin sayenizde artık ben de yazıyorum. Size ne kadar teşekkür etsem azdır. Sizi çok seviyorum, iyi ki varsınız canım hocam ❤