Dilek Hoca ile tanışmadan önce ne yapacağımı bilmiyor, umudumu kaybetmiş, mutsuz bir insan olmaya başlamıştım. Kimseyle konuşamıyor, anlatamıyordum… Ancak kendisiyle tanıştıktan sonra hayatımda bir umut ışığı yandı. Ağlayarak, ellerim titreyerek gittiğim ilk seanstan sonra yüzüm gülerek çıktığımda evet dedim ben bu adını bile ilk defa duyduğum vajinismus hastalığını yenebilirim.
Umut… Sonunda bir can…
Eşimin sonsuz desteği ve sabrıyla daha 3. Seansın sonunda; “Dilek Hocam oldu yendim artık çok mutluyum” diye kendisinin odasına girdiğimde kocaman bir sarılma ile karşılaştım. Dilek hocanın farkı burada ortaya çıkıyor bence. Kendisini ailenizden, arkadaşlarınızdan biri gibi hissediyorsunuz. Seansınız devam ederken mesaj atar, arar sorar ne yaptınız iyi misiniz der… Randevuya geldiğinde odasından çıkıp sizi kocaman bir gülümsemeyle sarılarak karşılar… Bu yakınlık ve samimiyet tedavi sürecinde çok etkiliyor insanı. En önemlisi yalnız olmadığını hissedip güçleniyorsunuz. Kendisine ne kadar teşekkür etsem az çünkü bu hastalığı onun sayesinde yendim. Ve eşimle birlikte çok istediğimiz bebeğimizi bekliyoruz şimdi. Lütfen sizde umudunuzu kaybetmeyin ve kendinize güvenin. Sevgiler…
K.Ç.
